بیماری MS
شرکت تجهیزات پزشکی برجیس تصمیم دارد شما را با بیماری MS آشنا کند. در این بیماری رشته‌های عصبی توسط میلین احاطه‌شده‌اند تا از هرگونه آسیب در امان باشند. میلین علاوه بر پوشاندن عصب‌ها به هدایت سریع و موثر سیگنال‌های الکتریکی عصب‌ها نیز کمک می‌کند. در بیماران مبتلا به ام اس، میلین در چندین ناحیه از بین می‌رود.
از بین رفتن میلین باعث برجا ماندن یک اسکار می‌شود. اسکلروز متعدد که نام دیسک بیماری ام اس است به معنی بافت اسکار در مناطق متعدد است. نواحی که به اندازه کافی یا اصلاً میلین ندارد را پلاک یا ضایعه می‌نامند. هرچه ضایعه شدیدتر باشد رشته? عصبی می‌تواند بشکند یا آسیب ببینید.
هنگامی‌که یک‌رشته? عصبی میلین خود را از دست بدهد، پالس‌های الکتریکی که از مغز دریافت می‌شوند به‌طور یکنواخت به عصب‌های موردنظر نمی‌رسند. وقتی هیچ میلینی وجود نداشته باشد رشته‌های عصبی هرگز نمی‌توانند پالس‌های الکتریکی را هدایت کنند. به همین دلیل پیام‌های مغز نمی‌توانند به عضلات منتقل شوند.
علت این بیماری هنوز شناخته‌نشده است بااین‌حال یافته‌ها نشان می‌دهد که در بیماری ام اس سیستم عصبی مرکزی توسط تیم ایمنی خود فرد موردحمله قرار می‌گیرد. به همین دلیل اعتقاد بر این است که ام اس یک بیماری خود ایمنی است.
ام اس یک بیماری اترایمیون است بدین معنا که سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خودش حمله می‌کند.
درمان ام اس با فیزیوتراپی (الکتروتراپی)
فیزیوتراپی کمک می‌کند تا عضلات تقویت‌شده قدرتمند شوند. همچنین فیزیوتراپی به وانهارگی (relaxation) کمک می‌نماید که منجر به افزایش حرکات مفصل و تقویت گردش خون می‌گردد. با توجه به اینکه بیماران ام اس دچار کم‌تحرکی و بیماری‌های ناشی از آن می‌باشند تقویت عضلات و تمرینات قدرتی می‌تواند از آتروفی عضلانی جلوگیری نماید و اثرات مثبتی روی ضعف حرکتی آنان داشته باشد و حتی باعث کاهش اسپاستیسیتی گردد.
فیزیوتراپی بیماران دچار ام اس بر بازگشت آنان به نقش‌های اجرایی در خانه، محل کار و جامعه متمرکز می‌شود. متخصص فیزیوتراپی بیمار را معاینه و سپس ناحیه‌های قدرت و ضعف را تعیین می‌کند و بر مبنای نتایج به‌دست‌آمده، شرایط بیمار و اهداف درمان بیماری که برنامه? تمرینی خاصی را تهیه می‌کند.
بیماران در مراحل اولیه ام اس با بروز تغییراتی در توانایی راه رفتن، حفظ تعادل و تنفس روبه‌رو می‌شوند. این نشانه‌های اولیه در صورت نادیده گرفته شدن به ناتوانی بیشتر منجر می‌شوند.
بهترین گزینه این است که با خرید دستگاه فیزیوتراپی، این تمرینات بی‌درنگ شروع شود و تا بیمار را در مبارزه با چالش‌های ملایم یاری کند و سرعت پیشرفت علائم و نشانه‌های بیماری را کاهش دهد. بر اساس مجموعه تحقیقات و شواهد علمی به‌مرور جمع شده، فیزیوتراپی می‌تواند برای بیماران ام اس مفید باشد. فیزیوتراپی به‌عنوان جزئی از یک رویکرد کلی برای کمک در کنترل علائم ام اس مانند بی رقمی پیشنهادشده است.
فیزیوتراپی در درمان علائمی مانند گرفتگی عضله‌ها، بی‌رمقمی، ضعف و درد می‌تواند به‌طور معجزه آسیایی عمل کند. در ادامه حرکات ورزشی برای بیماران ام اس شرح داده می‌شود. توجه داشته باشید به شرطی این ورزش‌ها برای درمان و کنترل بیماری‌ام اس مؤثر هستند که توسط یک فیزیوتراپیست و با توجه به در نظر گرفتن شرایط شما تجویزشده باشد.
یکی از مهم‌ترین نکات در این روش، نوع دستگاه فیزیوتراپی است که از آن استفاده می‌کنید. می‌توانید دستگاه‌های فیزیوتراپی باکیفیت را از شرکت تجهیزات پزشکی برجیس خریداری کنید.
پلانک: تقویت عضله‌های مرکزی
حرکت پلانک تمرین مناسبی برای تقویت عضله‌های مرکزی (عضله‌های شکم، کمر و پشت بدن) محسوب می‌شود.
- روی شکم، روی کف زمین یا تشک دراز بکشید.
- بدن را با تکیه‌گاه قرار دادن آرنج‌ها و پنجه‌ها به صورتی بالا ببرید که بدن از نوک سر تا نوک‌پنجه صاف باشد. آرنج‌ها باید دقیقاً زیرشانه‌ها باشند.
- عضله‌های شکم را برای جلوگیری از برجسته شدن باسن سفت کنید. 10 تا 15 ثانیه در این حالت بمانید.
- به حالت اولیه برگردید و 10 تا 15 ثانیه استراحت کنید.
- این حرکت را 3 تا 5 بار تکرار کنید. با قوی‌تر شدن عضلات سعی کنید مدت را به 20 ثانیه افزایش دهید.
پل: پرورش چند عضله
این تمرین برای بهبود وضعیت عضله‌های شکم، کمر، سرینی و پا مفید است.
- به پشت دراز بکشید و دست‌ها را در دو سمت بدن قرار دهید.
- پاها را به سمت داخل و رو به باسن بیاورید، دراین‌بین کف پاها را از روی زمین بلند نکنید.
- عضله‌های شکم را به‌گونه‌ای منقبض کنید که ناف به سمت داخل و ستون فقرات کشیده شود.
- نفس را هنگام بلند کردن مفصل‌های ران (لگن) و سفت کردن عضله‌های سرینی بیرون بدهید. بدن در انتهای حرکت باید خطی مورب را از زانو تا قفسه سینه ایجاد کند.
- اندکی توقف کنید و سپس همان‌طور که به حالت اولیه برمی‌گردید نفس را به داخل بکشید.
- این حرکت را 10 تا 12 بار تکرار کنید.
شنا روی دیوار: تقویت بالاتنه
شنای روی دیوار از تمرین‌های بالاتنه به شمار می‌رود که به تقویت عضله‌های سه سر، سینه‌ای و دلتوئید (والی) کمک می‌کند. این حرکت را می‌توان در حالت نشسته یا ایستاده انجام داد.
- در حالت نشسته یا ایستاده به فاصله تقریباً دو پایی از دیوار، روبه‌روی آن بایستید و پاها را به یکدیگر بچسبانید.
- دست‌ها را صاف روی دیوار بگذارید. بازوها را به‌صورت کاملاً صاف و کشیده تا ارتفاع شانه بالا بیاورید و با عرضی اندکی بیشتر از عرض شانه بازکنید.
- با آرنج‌های جمع شده در کنار بدن به سمت دیوار تا جایی خم شوید که بینی تقریباً دیوار را لمس کند. در این حالت بمانید و بر وضعیت اندامی خود متمرکز شوید. در این حالت باید کشش ملایمی را در عضله‌های ساق پا (در صورت ایستادن) و در قسمت بالای قفسه سینه حس کنید. اگر در حالت ایستاده حرکت را انجام می‌دهید بدن از سر تا پنجه، باید خط مستقیمی را ایجاد کند و اگر در حالت نشسته حرکت را انجام می‌دهید پشت بدن باید کاملاً صاف باشد.
- به آهستگی به حالت اولیه برگردید.
پل: نرم‌کننده چند ماهیچه‌ای
این تمرین برای نرم کردن پاها، گلوت ها، کمر و ماهیچه‌های شکمی بسیار عالی است.
- ابتدا بر روی کمر خود دراز بکشید.
- دست‌هایتان را در کناره‌هایتان قرار دهید و پاهایتان را به سمت باسن خود بیاورید.
- سپس روی زمین صاف نگه‌دارید و بعد ماهیچه‌ها را منقبض کنید.
- پایین شکم خود را به سمت ستون فقراتتان بکشید.
- هنگامی‌که باسن را بلند کردید، ماهیچه‌های باسن خود را سفت کنید. در این حرکت، بدن شما باید یک خط مورب از زانوهایتان به سینه شما شکل دهد.
- سپس کمی مکث کنید و به هنگام بازگشت به موقعیت شروع تنفس کنید.
- این تمرین را 10 تا 12 بار تکرار کنید.
پرس بالای سربار: تقویت بالاتنه
این ورزش قدرتی بخش بالاتنه می‌تواند به انجام وظایف روزمره مانند برداشتن ظرف غذا از قفسه‌های بالایی کمک کند.
- برای شروع بایستید و یا بنشینید.
- مطمئن شوید که سرتان را بالا و کمرتان را صاف نگه داشتید و این تمرین را با هر دودست شروع کنید.
- آرنج‌ها را خم‌کنید و به حدود ارتفاع گوش برسید.
- با استفاده از دمبل‌های سبک و یا قوطی‌های سوپ، بازوهایتان را در بالای سرخود قرار دهید (به‌طوری‌که عضلات دوسر شما به گوش‌ها نزدیک باشند).
- سپس آن‌ها را به محل شروع برگردانید و تا 10 بار حرکت متوالی کارکنید.
رژه در جا: تمرین تعادلی برای بیماران ام اس
انجام تمرین تعادلی برای کنترل بیماری‌ام اس MS به‌طور خاص مهم است و زمانی که رژه در جا می‌زنید، تعادل خود را با تغییر دادن وزن از طرف دیگر به چالش خواهید کشید.
- برای شروع این تمرین پاهایتان را به‌اندازه عرض باسن از هم بازکنید.
- ماهیچه‌های شکمی را سفت کنید و در صورت نیاز، از یک صندلی یا کانتر برای حفظ تعادل خود استفاده کنید.
- سپس آهسته زانوی راست خود را خم‌کنید و پای راستتان را از روی زمین بلند کنید و پای خود را به سمت محل رژه ببرید. ران شما باید به‌موازات زمین باشد.
- برای سه ثانیه مکث کنید و بعد به‌آرامی پا را پایین بیاورید.
- بار دیگر با پای چپ خود این حرکت را تکرار کنید و تا پنج بار تکرار ادامه دهید سپس به‌پای راست خود تغییر دهید و با هر پا 10 تا 15 بار تکرار کنید.
لانگ ها: تقویتی پایین‌تنه
تمرین‌های پایین‌تنه‌ای عالی هستند که قدرت را در چهارسر ران، عضلات عقب ران و قوزک پا ایجاد می‌کنند و به‌طور هم‌زمان تعادل را بهبود می‌بخشند. برای انجام لانگ، دقت کنید که آن را نزدیک یک مبل محکم و یا کانتر که می‌توانید برای پشتیبانی از آن استفاده کنید، انجام دهید. (اگر شما قدرت تعادل مناسبی دارید و یا مشکل درراه رفتن دارید، لازم نیست این کار را انجام دهید).
- یک‌پا را به جلو بردارید.
- زانوی مخالف خود را پایین بیاورید تا چند سانتی‌متر از زمین فاصله بگیرید و بعد پای جلویی نیز بر روی زانو خم شود.
- هر دوزانو باید در حدود زاویه 90 درجه خم باشند.
- سپس به موقعیت عمودی برگردید و پاها را جابه‌جا کنید.
- این تمرین را تا 10 بار با هر پا تکرار کنید.